Kastanjerapers vergissen zich zelden: de wilde laten ze liggen, de tamme belanden in de zak ( mooie exemplaren peuteren ze desnoods uit hun stekelige bolster). Franstaligen doen precies hetzelfde, alleen, wat rapen ze dan op, châtaignes of marrons?
Strikvraagje ;-)
Beide zijn eetbaar, vandaar marrons glacés, marrons grillés of châtaignes roties, purée of confiture of crème de châtaignes/marrons.
Elke marron is immers een châtaigne, maar niet elke châtaigne een marron. Pardon? Het criterium is de vorm, zegt Wikipedia: mooie ronde exemplaren die alleen in de bolster zitten noemt men marrons, alle andere zijn châtaignes. Woordenboek Petit Robert ziet het anders: een marron is een gekweekte châtaigne en een marronnier een châtaignier cultivé; Om te vervolgen met: marrons glacés: châtaignes confites dans du sucre.
Niet verwonderlijk dat Franstaligen er zelf van in de war geraken.
En wat met de wilde (paarde)kastanje dan? Daar is men het over eens: dat is un marron (!) d'Inde.
Voor wie in familiair Frans een vuistslag geeft of krijgt maakt het echter niet uit: het mag allebei (bij wijze van spreken dan):
Il lui a flanqué, il a encaissé un marron / une châtaigne.Marron of châtaigne, pijnlijk hoe dan ook.
Lees ook Taal doet eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten